Toen ik deze video zag viel mijn mond wijdt open!
Hoe kan men in de Verenigde Staten nog verbaasd zijn over de zgn. School shootings als kinderen van 10 al zulke wapens bezitten en deze vol trots presenteren?
Is dit een nieuwe Columbine High School massacre in the making?
Bron
zaterdag 16 januari 2010
dinsdag 12 januari 2010
De commissie Davids: Onderzoek naar een illegale oorlog
Nog 13 minuten en dan komt de commissie Davids met haar rapport.
Was de voorbereiding en besluitvorming over de politieke steun van Nederland aan de inval in Irak in de periode zomer 2002 tot zomer 2003 correct?
In feite kan men daar heel kort over zijn nml nee.
Het was een illegale oorlog volgens het internationale recht.
Waarom?
Hier word het u nog even op een speelse wijze uitgelegd:
Was de voorbereiding en besluitvorming over de politieke steun van Nederland aan de inval in Irak in de periode zomer 2002 tot zomer 2003 correct?
In feite kan men daar heel kort over zijn nml nee.
Het was een illegale oorlog volgens het internationale recht.
Waarom?
Hier word het u nog even op een speelse wijze uitgelegd:
maandag 11 januari 2010
Groot beeld ontdekt van Farao Taharqa diep in Sudan
Geen beeld van een farao is ooit verder naar het zuiden van Egypte gevonden dan dit beeld. Op het hoogtepunt van zijn regeren, beheerste koning Taharqa een rijk dat zich uitstrekte van Soedan tot de Levant.
Het enorme standbeeld van Taharqa, van één ton, werd gevonden diep in Soedan. Taharqa was een farao van de 25e Dynastie van Egypte en kwam aan de macht ca. 690 voor Christus, hij controleerde een rijk dat zich uitstrekte van Soedan tot de Levant. De farao's van deze dynastie kwamen van Nubië - een gebied in het hedendaagse Zuid-Soedan en Egypte.
De Nubische farao’s hebben geprobeerd de Egyptische cultuur mee te nemen naar hun eigen land. Ze bouwden piramides in Soedan – in Egypte bouwde men toen al 800 jaar geen piramides meer. Taharqa heerschappij was een van de weinige hoogtepunten voor de 25e dynastie. Tegen het einde van zijn regeerperiode kreeg hij een conflict met de Assyriërs en zij dwongen hem naar het zuiden trekken, terug naar Nubië waar hij stierf in 664 v.Chr. Egypte werd een Assyrische vazal en kreeg uiteindelijk de onafhankelijkheid terug ergens tijdens de 26e dynastie. Taharqa opvolgers waren nooit in staat om Egypte te heroveren.
Naast het standbeeld Taharqa's, werden er ook twee standbeelden gevonden van zijn opvolgers - Senkamanisken en Aspelta. Deze twee heersers controleerde het gebied in Soedan, maar niet Egypte.
Het enorme standbeeld van Taharqa, van één ton, werd gevonden diep in Soedan. Taharqa was een farao van de 25e Dynastie van Egypte en kwam aan de macht ca. 690 voor Christus, hij controleerde een rijk dat zich uitstrekte van Soedan tot de Levant. De farao's van deze dynastie kwamen van Nubië - een gebied in het hedendaagse Zuid-Soedan en Egypte.
De Nubische farao’s hebben geprobeerd de Egyptische cultuur mee te nemen naar hun eigen land. Ze bouwden piramides in Soedan – in Egypte bouwde men toen al 800 jaar geen piramides meer. Taharqa heerschappij was een van de weinige hoogtepunten voor de 25e dynastie. Tegen het einde van zijn regeerperiode kreeg hij een conflict met de Assyriërs en zij dwongen hem naar het zuiden trekken, terug naar Nubië waar hij stierf in 664 v.Chr. Egypte werd een Assyrische vazal en kreeg uiteindelijk de onafhankelijkheid terug ergens tijdens de 26e dynastie. Taharqa opvolgers waren nooit in staat om Egypte te heroveren.
Naast het standbeeld Taharqa's, werden er ook twee standbeelden gevonden van zijn opvolgers - Senkamanisken en Aspelta. Deze twee heersers controleerde het gebied in Soedan, maar niet Egypte.
Dr. Julie Anderson van het British Museum is de mededirecteur voor de Dangeil opgravingen. Dit project is een archeologische missie van “the National Corporation for Antiquities and Museums” in Soedan en wordt ook mede bestuurd wordt door Dr. Salah Eldin Mohamed Ahmed.
Dr. Anderson heeft bevestigd dat er nog nooit een beeld van een farao zo ver naar het zuiden van Egypte gevonden is als dit beeld "Dat is een reden waarom het zo spannend en zeer interessant is," zei ze. De ontdekking was zo'n verrassing dat de eerste reactie van een collega van Anderson was dat de beelden "onmogelijk gevonden konden zijn in Dangeil."
Dangeil is in de buurt van de vijfde cataract van de rivier de Nijl, ongeveer 350 kilometer ten noordoosten van de Soedanese hoofdstad Khartoem. Er was een nederzetting in de tijd van Taharqa, maar weinig daarvan is opgegraven. Het merendeel van de vondsten ontdekt op Dangeil, tot nu toe, dateren uit de tijd van het Koninkrijk Meroe (3de eeuw v.Chr. - 3de eeuw n.Chr.).
Hoewel dit standbeeld het meest zuidelijk standbeeld is dat er ooit van de farao's gevonden is, is het niet noodzakelijk dat Dangeil de zuidelijke grens is van Taharqa's rijk. Het is mogelijk dat hij nog meer gebied beheerste hogerop de Nijl.
Het standbeeld van Taharqa is werkelijk monumentaal. "Het is een symbool van de Koninklijke macht," zei Dr. Anderson, een indicator die Dangeil een "belangrijke Koninklijke stad was."
Het beeld is gemaakt van graniet en weegt meer dan een ton. Het was ongeveer 2,6 meter hoog, wanneer het nog compleet was met hoofd. In de oudheid werd het in verschillende stukken geslagen. Dit werd ook gedaan bij de twee andere beelden. Het is niet bekend wie dit gedaan heeft en waarom. “Het gebeurde een lange tijd na Taharqa, "zei Anderson.
Een idee is dat er een dynastieke strijd is geweest. Een groep die aan de macht kwam in Nubië die vastbesloten was om de herinneringen aan de heerschappij van Taharqa’s en zijn opvolgers te elimineren. Een andere mogelijkheid is dat in 593 voor Christus een Egyptische strijdmacht onder leiding van de farao Psamtek II, erin geslaagd is om Dangeil te bereiken en besloot de beelden te beschadigen.
Het grootste stuk van het standbeeld van Taharqa is de romp en de basis. Dit deel van het beeld is zo zwaar dat het archeologische team 18 mannen nodig had om het te verplaatsen naar een vrachtwagen.
Dr. Anderson heeft bevestigd dat er nog nooit een beeld van een farao zo ver naar het zuiden van Egypte gevonden is als dit beeld "Dat is een reden waarom het zo spannend en zeer interessant is," zei ze. De ontdekking was zo'n verrassing dat de eerste reactie van een collega van Anderson was dat de beelden "onmogelijk gevonden konden zijn in Dangeil."
Dangeil is in de buurt van de vijfde cataract van de rivier de Nijl, ongeveer 350 kilometer ten noordoosten van de Soedanese hoofdstad Khartoem. Er was een nederzetting in de tijd van Taharqa, maar weinig daarvan is opgegraven. Het merendeel van de vondsten ontdekt op Dangeil, tot nu toe, dateren uit de tijd van het Koninkrijk Meroe (3de eeuw v.Chr. - 3de eeuw n.Chr.).
Hoewel dit standbeeld het meest zuidelijk standbeeld is dat er ooit van de farao's gevonden is, is het niet noodzakelijk dat Dangeil de zuidelijke grens is van Taharqa's rijk. Het is mogelijk dat hij nog meer gebied beheerste hogerop de Nijl.
Het standbeeld van Taharqa is werkelijk monumentaal. "Het is een symbool van de Koninklijke macht," zei Dr. Anderson, een indicator die Dangeil een "belangrijke Koninklijke stad was."
Het beeld is gemaakt van graniet en weegt meer dan een ton. Het was ongeveer 2,6 meter hoog, wanneer het nog compleet was met hoofd. In de oudheid werd het in verschillende stukken geslagen. Dit werd ook gedaan bij de twee andere beelden. Het is niet bekend wie dit gedaan heeft en waarom. “Het gebeurde een lange tijd na Taharqa, "zei Anderson.
Een idee is dat er een dynastieke strijd is geweest. Een groep die aan de macht kwam in Nubië die vastbesloten was om de herinneringen aan de heerschappij van Taharqa’s en zijn opvolgers te elimineren. Een andere mogelijkheid is dat in 593 voor Christus een Egyptische strijdmacht onder leiding van de farao Psamtek II, erin geslaagd is om Dangeil te bereiken en besloot de beelden te beschadigen.
Het grootste stuk van het standbeeld van Taharqa is de romp en de basis. Dit deel van het beeld is zo zwaar dat het archeologische team 18 mannen nodig had om het te verplaatsen naar een vrachtwagen.
Bron:
zondag 10 januari 2010
De vervolging van George W. Bush voor moord
Aanstaande dinsdag komt de commissie Davids met haar rapport.
De commissie Davids deedt onderzoek naar de voorbereiding en besluitvorming over de politieke steun van Nederland aan de inval in Irak in de periode zomer 2002 tot zomer 2003.
Natuurlijk goed dat dat gebeurt, maar hoe zit het nu eigenlijk met de man die aan het hoofd stond van die oorlog, ex-President van Amerika George W. Bush?
De man die verantwoordelijk is en deze omstreden oorlog begon?
Wat zijn de gevolgen voor hem?
Wordt er iets gedaan om hem tot verantwoording te roepen?
Als het aan de Amerikaanse procureur en auteurVincent Bugliosi ligt wel.
Vincent Bugliosi is bekend van de vervolging van Charles Manson en andere gedaagden die beschuldigd werden van de Tate-LaBianca moorden.
Ook heeft hij 3 bestsellers op zijn naam staan, waaronder zijn meest recente boeken:"Reclaiming History: The Assassination of President John F. Kennedy" en "The Prosecution of George W. Bush for Murder".
In zijn laatste boek "The Prosecution of George W. Bush for Murder" presenteert Bugliosi bewijs dat Bush het congres en het Amerikaanse volk expres heeft misleid betreffende de bewijsstukken die uiteindelijke leidde tot de oorlog in Irak en dit beperkt zich niet alleen tot zijn boek maar ook tot een oproep tot daadwerkelijke vervolging van George W. Bush.
Al snel daarna kreeg hij steun om tot dit daadwerkelijk proces te komen.
Er werd oa een website geopend, een petitie gestart en inmiddels heeft elke procureur van het Openbaar Ministerie in Amerika een kopie van dat boek gekregen en roept men op tot vervolging van George W. Bush.
En nu is er dan ook een documentaire gemaakt over de oproep tot vervolging van George W. Bush:
Hier nog 2 video's waar Vincent Bugliosi de documenten presenteert waarmee hij aan kan tonen dat George W. Bush het congres en het Amerikaanse volk misleidde en die uiteindelijke leidde tot de oorlog in Irak:
Het is dus nog helemaal niet zeker of George W. Bush niet meer tot verantwoording zal worden geroepen.
De commissie Davids deedt onderzoek naar de voorbereiding en besluitvorming over de politieke steun van Nederland aan de inval in Irak in de periode zomer 2002 tot zomer 2003.
Natuurlijk goed dat dat gebeurt, maar hoe zit het nu eigenlijk met de man die aan het hoofd stond van die oorlog, ex-President van Amerika George W. Bush?
De man die verantwoordelijk is en deze omstreden oorlog begon?
Wat zijn de gevolgen voor hem?
Wordt er iets gedaan om hem tot verantwoording te roepen?
Als het aan de Amerikaanse procureur en auteur
Vincent Bugliosi is bekend van de vervolging van Charles Manson en andere gedaagden die beschuldigd werden van de Tate-LaBianca moorden.
Ook heeft hij 3 bestsellers op zijn naam staan, waaronder zijn meest recente boeken:
In zijn laatste boek "The Prosecution of George W. Bush for Murder" presenteert Bugliosi bewijs dat Bush het congres en het Amerikaanse volk expres heeft misleid betreffende de bewijsstukken die uiteindelijke leidde tot de oorlog in Irak en dit beperkt zich niet alleen tot zijn boek maar ook tot een oproep tot daadwerkelijke vervolging van George W. Bush.
Al snel daarna kreeg hij steun om tot dit daadwerkelijk proces te komen.
Er werd oa een website geopend, een petitie gestart en inmiddels heeft elke procureur van het Openbaar Ministerie in Amerika een kopie van dat boek gekregen en roept men op tot vervolging van George W. Bush.
En nu is er dan ook een documentaire gemaakt over de oproep tot vervolging van George W. Bush:
Hier nog 2 video's waar Vincent Bugliosi de documenten presenteert waarmee hij aan kan tonen dat George W. Bush het congres en het Amerikaanse volk misleidde en die uiteindelijke leidde tot de oorlog in Irak:
Het is dus nog helemaal niet zeker of George W. Bush niet meer tot verantwoording zal worden geroepen.
zaterdag 9 januari 2010
Hoe worden goede mensen slecht?
Een vraag waar Psycholoog Philip Zimbardo zich al heel lang mee bezig houdt.
Hij heeft internationale bekendheid gekregen door zijn Stanford gevangenis experiment in 1971, waar studenten willekeurig in twee groepen werden opgesplitst: een gevangenengroep en een bewakersgroep. Na korte tijd begonnen de studenten zich naar hun rol te gedragen; gevangenen werden onderdanig, en bewakers kwamen in de verleiding om hun macht te misbruiken.
Het experiment werd stopgezet toen Christina Maslach, een studente die interviews afnam in de 'gevangenis', kritiek op de mensonterende omstandigheden uitoefende. Slechts zes dagen van de geplande twee weken waren volbracht. Zimbardo merkte nog op dat van de vijftig buitenstaanders die de gevangenis van binnen hadden gezien, Maslach de enige was die vraagtekens bij de moraal ervan had gezet.
Het experiment toont de dramatische gevolgen van normale, gezonde studenten die in een namaakgevangenis werden gestopt. Het is een klassiek geworden voorbeeld van de kracht van de sociale situatie.
Stanford-gevangenisexperiment
Philip Zimbardo verwijst ook naar zijn inmiddels overleden collega Stanley Milgram en het door Milgram opgezette Milgram experiment dat was bedoeld om de bereidheid te meten van een deelnemer om gehoor te geven aan opgedragen taken van een gezaghebbende die strijdig zijn met het persoonlijke geweten van de deelnemer.
Voordat het experiment werd uitgevoerd, vroeg Milgram medepsychologen wat zij verwachtten dat de resultaten zouden zijn. Zij geloofden eenstemmig dat slechts een paar sadisten bereid zouden zijn om de maximumspanning van 450 volt te geven.
Bij de eerste reeks experimenten gaf 65 procent van deelnemers de maximumschok van 450 volt, hoewel velen zich er zeer ongemakkelijk bij voelden. Geen deelnemer hield op vóór het 300 voltniveau. Varianten van het experiment werden later uitgevoerd door Milgram zelf en andere psychologen in de wereld met gelijkwaardige resultaten:
Milgram-experiment
De cijfers liegen er dus niet om en zijn ronduit schokkend, want de kans is dus groot dat wij onder dezelfde omstandigheden hetzelfde zouden doen!
In deze lezing over zijn boek "The Lucifer effect" geeft Philip Zimbardo aan hoe makkelijk mensen onder de juiste omstandigheden slecht kunnen worden, maar ook hoe we dit kunnen voorkomen.
De eerste is een verkorte versie, de tweede in langere versie op de Harvard universiteit:
De korte versie:
Philip Zimbardo
Stanley Milgram
Hij heeft internationale bekendheid gekregen door zijn Stanford gevangenis experiment in 1971, waar studenten willekeurig in twee groepen werden opgesplitst: een gevangenengroep en een bewakersgroep. Na korte tijd begonnen de studenten zich naar hun rol te gedragen; gevangenen werden onderdanig, en bewakers kwamen in de verleiding om hun macht te misbruiken.
Het experiment werd stopgezet toen Christina Maslach, een studente die interviews afnam in de 'gevangenis', kritiek op de mensonterende omstandigheden uitoefende. Slechts zes dagen van de geplande twee weken waren volbracht. Zimbardo merkte nog op dat van de vijftig buitenstaanders die de gevangenis van binnen hadden gezien, Maslach de enige was die vraagtekens bij de moraal ervan had gezet.
Het experiment toont de dramatische gevolgen van normale, gezonde studenten die in een namaakgevangenis werden gestopt. Het is een klassiek geworden voorbeeld van de kracht van de sociale situatie.
Stanford-gevangenisexperiment
Philip Zimbardo verwijst ook naar zijn inmiddels overleden collega Stanley Milgram en het door Milgram opgezette Milgram experiment dat was bedoeld om de bereidheid te meten van een deelnemer om gehoor te geven aan opgedragen taken van een gezaghebbende die strijdig zijn met het persoonlijke geweten van de deelnemer.
Voordat het experiment werd uitgevoerd, vroeg Milgram medepsychologen wat zij verwachtten dat de resultaten zouden zijn. Zij geloofden eenstemmig dat slechts een paar sadisten bereid zouden zijn om de maximumspanning van 450 volt te geven.
Bij de eerste reeks experimenten gaf 65 procent van deelnemers de maximumschok van 450 volt, hoewel velen zich er zeer ongemakkelijk bij voelden. Geen deelnemer hield op vóór het 300 voltniveau. Varianten van het experiment werden later uitgevoerd door Milgram zelf en andere psychologen in de wereld met gelijkwaardige resultaten:
Milgram-experiment
De cijfers liegen er dus niet om en zijn ronduit schokkend, want de kans is dus groot dat wij onder dezelfde omstandigheden hetzelfde zouden doen!
In deze lezing over zijn boek "The Lucifer effect" geeft Philip Zimbardo aan hoe makkelijk mensen onder de juiste omstandigheden slecht kunnen worden, maar ook hoe we dit kunnen voorkomen.
De eerste is een verkorte versie, de tweede in langere versie op de Harvard universiteit:
De korte versie:
Philip Zimbardo
Stanley Milgram
Abonneren op:
Posts (Atom)
