Geen beeld van een farao is ooit verder naar het zuiden van Egypte gevonden dan dit beeld. Op het hoogtepunt van zijn regeren, beheerste koning Taharqa een rijk dat zich uitstrekte van Soedan tot de Levant.
Het enorme standbeeld van Taharqa, van één ton, werd gevonden diep in Soedan. Taharqa was een farao van de 25e Dynastie van Egypte en kwam aan de macht ca. 690 voor Christus, hij controleerde een rijk dat zich uitstrekte van Soedan tot de Levant. De farao's van deze dynastie kwamen van Nubië - een gebied in het hedendaagse Zuid-Soedan en Egypte.
De Nubische farao’s hebben geprobeerd de Egyptische cultuur mee te nemen naar hun eigen land. Ze bouwden piramides in Soedan – in Egypte bouwde men toen al 800 jaar geen piramides meer. Taharqa heerschappij was een van de weinige hoogtepunten voor de 25e dynastie. Tegen het einde van zijn regeerperiode kreeg hij een conflict met de Assyriërs en zij dwongen hem naar het zuiden trekken, terug naar Nubië waar hij stierf in 664 v.Chr. Egypte werd een Assyrische vazal en kreeg uiteindelijk de onafhankelijkheid terug ergens tijdens de 26e dynastie. Taharqa opvolgers waren nooit in staat om Egypte te heroveren.
Naast het standbeeld Taharqa's, werden er ook twee standbeelden gevonden van zijn opvolgers - Senkamanisken en Aspelta. Deze twee heersers controleerde het gebied in Soedan, maar niet Egypte.
Het enorme standbeeld van Taharqa, van één ton, werd gevonden diep in Soedan. Taharqa was een farao van de 25e Dynastie van Egypte en kwam aan de macht ca. 690 voor Christus, hij controleerde een rijk dat zich uitstrekte van Soedan tot de Levant. De farao's van deze dynastie kwamen van Nubië - een gebied in het hedendaagse Zuid-Soedan en Egypte.
De Nubische farao’s hebben geprobeerd de Egyptische cultuur mee te nemen naar hun eigen land. Ze bouwden piramides in Soedan – in Egypte bouwde men toen al 800 jaar geen piramides meer. Taharqa heerschappij was een van de weinige hoogtepunten voor de 25e dynastie. Tegen het einde van zijn regeerperiode kreeg hij een conflict met de Assyriërs en zij dwongen hem naar het zuiden trekken, terug naar Nubië waar hij stierf in 664 v.Chr. Egypte werd een Assyrische vazal en kreeg uiteindelijk de onafhankelijkheid terug ergens tijdens de 26e dynastie. Taharqa opvolgers waren nooit in staat om Egypte te heroveren.
Naast het standbeeld Taharqa's, werden er ook twee standbeelden gevonden van zijn opvolgers - Senkamanisken en Aspelta. Deze twee heersers controleerde het gebied in Soedan, maar niet Egypte.
Dr. Julie Anderson van het British Museum is de mededirecteur voor de Dangeil opgravingen. Dit project is een archeologische missie van “the National Corporation for Antiquities and Museums” in Soedan en wordt ook mede bestuurd wordt door Dr. Salah Eldin Mohamed Ahmed.
Dr. Anderson heeft bevestigd dat er nog nooit een beeld van een farao zo ver naar het zuiden van Egypte gevonden is als dit beeld "Dat is een reden waarom het zo spannend en zeer interessant is," zei ze. De ontdekking was zo'n verrassing dat de eerste reactie van een collega van Anderson was dat de beelden "onmogelijk gevonden konden zijn in Dangeil."
Dangeil is in de buurt van de vijfde cataract van de rivier de Nijl, ongeveer 350 kilometer ten noordoosten van de Soedanese hoofdstad Khartoem. Er was een nederzetting in de tijd van Taharqa, maar weinig daarvan is opgegraven. Het merendeel van de vondsten ontdekt op Dangeil, tot nu toe, dateren uit de tijd van het Koninkrijk Meroe (3de eeuw v.Chr. - 3de eeuw n.Chr.).
Hoewel dit standbeeld het meest zuidelijk standbeeld is dat er ooit van de farao's gevonden is, is het niet noodzakelijk dat Dangeil de zuidelijke grens is van Taharqa's rijk. Het is mogelijk dat hij nog meer gebied beheerste hogerop de Nijl.
Het standbeeld van Taharqa is werkelijk monumentaal. "Het is een symbool van de Koninklijke macht," zei Dr. Anderson, een indicator die Dangeil een "belangrijke Koninklijke stad was."
Het beeld is gemaakt van graniet en weegt meer dan een ton. Het was ongeveer 2,6 meter hoog, wanneer het nog compleet was met hoofd. In de oudheid werd het in verschillende stukken geslagen. Dit werd ook gedaan bij de twee andere beelden. Het is niet bekend wie dit gedaan heeft en waarom. “Het gebeurde een lange tijd na Taharqa, "zei Anderson.
Een idee is dat er een dynastieke strijd is geweest. Een groep die aan de macht kwam in Nubië die vastbesloten was om de herinneringen aan de heerschappij van Taharqa’s en zijn opvolgers te elimineren. Een andere mogelijkheid is dat in 593 voor Christus een Egyptische strijdmacht onder leiding van de farao Psamtek II, erin geslaagd is om Dangeil te bereiken en besloot de beelden te beschadigen.
Het grootste stuk van het standbeeld van Taharqa is de romp en de basis. Dit deel van het beeld is zo zwaar dat het archeologische team 18 mannen nodig had om het te verplaatsen naar een vrachtwagen.
Dr. Anderson heeft bevestigd dat er nog nooit een beeld van een farao zo ver naar het zuiden van Egypte gevonden is als dit beeld "Dat is een reden waarom het zo spannend en zeer interessant is," zei ze. De ontdekking was zo'n verrassing dat de eerste reactie van een collega van Anderson was dat de beelden "onmogelijk gevonden konden zijn in Dangeil."
Dangeil is in de buurt van de vijfde cataract van de rivier de Nijl, ongeveer 350 kilometer ten noordoosten van de Soedanese hoofdstad Khartoem. Er was een nederzetting in de tijd van Taharqa, maar weinig daarvan is opgegraven. Het merendeel van de vondsten ontdekt op Dangeil, tot nu toe, dateren uit de tijd van het Koninkrijk Meroe (3de eeuw v.Chr. - 3de eeuw n.Chr.).
Hoewel dit standbeeld het meest zuidelijk standbeeld is dat er ooit van de farao's gevonden is, is het niet noodzakelijk dat Dangeil de zuidelijke grens is van Taharqa's rijk. Het is mogelijk dat hij nog meer gebied beheerste hogerop de Nijl.
Het standbeeld van Taharqa is werkelijk monumentaal. "Het is een symbool van de Koninklijke macht," zei Dr. Anderson, een indicator die Dangeil een "belangrijke Koninklijke stad was."
Het beeld is gemaakt van graniet en weegt meer dan een ton. Het was ongeveer 2,6 meter hoog, wanneer het nog compleet was met hoofd. In de oudheid werd het in verschillende stukken geslagen. Dit werd ook gedaan bij de twee andere beelden. Het is niet bekend wie dit gedaan heeft en waarom. “Het gebeurde een lange tijd na Taharqa, "zei Anderson.
Een idee is dat er een dynastieke strijd is geweest. Een groep die aan de macht kwam in Nubië die vastbesloten was om de herinneringen aan de heerschappij van Taharqa’s en zijn opvolgers te elimineren. Een andere mogelijkheid is dat in 593 voor Christus een Egyptische strijdmacht onder leiding van de farao Psamtek II, erin geslaagd is om Dangeil te bereiken en besloot de beelden te beschadigen.
Het grootste stuk van het standbeeld van Taharqa is de romp en de basis. Dit deel van het beeld is zo zwaar dat het archeologische team 18 mannen nodig had om het te verplaatsen naar een vrachtwagen.
Bron:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten