Het Israëlische regime en het Jodendom.

Als je kritiek hebt op Israël dan komt er vaak het verwijt dat je een antisemiet bent en trekt men die kritiek dus door met het haten van Joden.
Israël wordt dan gelijk getrokken met het gehele Jodendom en men doet het dan ook voor alsof alle Joden het eens zijn met het beleid van Israël en de oprichting van de staat Israël.
Dit is dus duidelijk niet het geval.
Ook veel Joden hebben kritiek op de staat Israël, zowel op religieuze, morele als op politieke gronden.
Dat is de reden dat ik deze blogjes zal gaan schrijven, om u op deze kritische Joden te wijzen, waar er dus ook geen gronden zijn voor de bewering van antisemitisme.
Natuurlijk doet Israël deze Joden dan af als extreem Joden, zelfhatende Joden enz.

Deel 1:

De religieuze gronden van de staat Israël.


De staat Israël is ontstaan uit de Zionistische stroming binnen het Jodendom dat een nationale beweging en ideologie is die een Joods thuisland of Joodse staat ondersteunt in het gebied waar in vroegere tijden de Joodse koninkrijken Israël en Judea lagen. De term verwijst naar de berg Zion waarmee Jeruzalem wordt aangeduid en werd voor het eerst gebruikt in 1890 door Nathan Birnbaum.

Zionisme zou gebaseerd zijn op bepaalde Bijbelgedeelten en op de mondelinge overlevering zoals de Talmud. Waar zij hun claim op berusten dat “God” hen het land dat zij nu Israël noemen belooft heeft.
In de Talmud staat echter dat men drie eden dient te zweren, namelijk géén geweld te zullen gebruiken wanneer men als groep zal terugkeren naar het heilige land én dat men zich niet tegen regeringen waar men in de verstrooiing zal leven zal verzetten, én niet vanwege onze zonden de komst van de Messias te verwachten (Tractate Kesubos 111a):

“King Solomon in Song of Songs thrice adjured the "daughters of Jerusalem" not to arouse or bestir the love until it is ready." The Talmud explains that we have been foresworn, by three strong oaths not to ascend to the Holy Land as a group using force, not to rebel against the governments of countries in which we live, and not by our sins, to prolong the coming of moshiach; as is written in Tractate Kesubos 111a .”

De chassidische stroming in het Jodendom bestrijden de Zionistische visie, want waar “God” de Joden een land beloofde in de Thora gaf hij in de Talmud dus ook drie duidelijke richtlijnen hoe dit beloofde land niet tot stand mocht komen en overtreden de Zionisten dus de drie eden die in de Talmud staan en keren zich daarmee dus af van “God”.
Daar waar de Zionisten het dus uitkomt beroepen zij zich op hun religieuze teksten maar verwerpen tegelijkertijd diezelfde religieuze teksten als hen dat niet uitkomt.

Nog een stroming die zich verzet tegen het Zionistische stroming in het Jodendom is de de charedische beweging.
De bekendste groep daarvan is de Neturei Karta.
De meeste leden van Neturei Karta zijn nakomelingen van Litouwse (Litvishe) Joden die rond het jaar 1830 naar het Heilige Land trokken. Vanwege hun kledingstijl worden ze vaak onterecht met chassidim verward. Zij vestigden zich in de Oude Stad van Jeruzalem en leefden daar in vrede met de Arabische moslims en christenen.

De Neturei Karta op bezoek bij President Ahmedinejad President van Iran:



Dit veranderde met de komst van de Zionistische beweging, die de staat Israël afdwongen doormiddel van geweld en tegen de wil van de toenmalige bewoners van dat land (waaronder dus ook Joden zelf, die wel trouw waren aan de eed uit de Talmud), wat dus in strijd was met de Talmud (namelijk géén geweld te zullen gebruiken wanneer men als groep zal terugkeren naar het heilige land én dat men zich niet tegen regeringen waar men in de verstrooiing zal leven zal verzetten).
Voordat de Zionistische beweging er was leefde de Joden, Christen en Arabische moslims er dus gewoon in vrede met elkaar.
Met de komst van de Zionistische beweging begon het conflict in het Midden-Oosten en zij deden dit tegen hun eigen religieuze geschriften in.

Aangezien antisemitisme op de charedische beweging niet kan worden toegepast zet het Zionisme deze Joden weg als extreem orthodoxe Joden en zij zijn ook niet gewenst in Israël. Hun families worden lastig gevallen en zij worden zelfs opgepakt en gemarteld door het Zionistische Israëlische regime.

In tegenstelling tot de Zionistische Joden konden de charedische Joden dus wel in vrede samenleven met zowel de Christenen als de Moslims die er woonden.

Kritiek op het Zionistische Israëlische regime is dus duidelijk niet gewenst in Israël en dit zal in de blogjes over het Israëlische regime en het Jodendom die volgen nog vaker naar voren komen.

Voor zover de feiten over de religieuze gronden van de staat Israël, waar je dus je vraagtekens bij kunt zetten.