Op 14 februari 2010 liet hij hij zich weer eens zien op een paal voor een energiebedrijf in Japan.
"Op 14 februari 2010, Valentijnsdag, was ik rond 20.00 uur in Tokio in een club met de naam Kasteel Tintagel, waar we sinds die middag op een feest waren.
Toen ik wegging, zag ik een gezicht geprojecteerd op een paal van een nutsbedrijf achter de fietsen. De straatverlichting scheen op de paal door de bladeren van een boom en de schaduw van de bladeren vormde een silhouet dat precies op een gezicht leek.
Het was echter niet zomaar een silhouet. Het zag eruit alsof het een zwart/wit foto of een houtskoolschets was en had fijne nuances om het er driedimensionaal uit te laten zien. Ik kon zelfs de vorm van een voorhoofd zien. Het kwam uit de achtergrond naar voren. Het was het gezicht van een man, scherpgesneden en met fijne gelaatstrekken en een lange rechte neus. Hij was niet jong en zijn uitdrukking gaf waardigheid weer en diepgaand medeleven.
Verscheidene andere mensen zagen het en waren ook verbaasd. Een stel mensen waren bang en zeiden dat het misschien een geest was, maar ik zei hun: “Geesten zouden niet zo’n gevoel van waardigheid en schoonheid geven. Dit is niet iets slechts. Maak je geen zorgen.” Toen antwoordde een man: “Inderdaad. Als deze persoon echt bestaat, moet hij een heel bijzondere man zijn.” Een vrouw die haar knie had verwond op het feest bij het zwaardentoernooi zei dat haar pijn verdwenen was.
Hiervoor had ik veel onopgeloste zorgen, maar sinds ik het gezicht gezien heb, voel ik me zelfverzekerder en hoopvoller."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten